تأثیر مصرف همزمان اسیدفولیک با لووتیروکسین در کاهش سطح هموسیستئین خون بیماران هیپوتیروئید

مقدمه: افزایش سطح سرمی هموسیستئین، به عنوان یک عامل خطر مستقل برای بیماری های قلبی ـ عروقی، در بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدیسم مطرح شده است. با توجه به تأثیر لووتیروکسین بر کاهش هموسیستئین در این بیماران و نقش اساسی اسید فولیک در چرخه متابولیک این ماده، در این مطالعه تلاش شده تا سطح هموسیستئین در بیماران هیپوتیروئید تحت درمان با ترکیب اسیدفولیک و لووتیروکسین با بیماران تحت درمان با لووتیروکسین به تنهایی مقایسه گردد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دو سوکور، 60 بیمار هیپوتیروئید به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شده تحت درمان با لووتیروکسین (µg100ـ50) همراه با mg1 اسیدفولیک (گروه مورد) یا دارونما (گروه شاهد) قرار گرفتند. سطح هموسیستئین، اسیدفولیک و ویتامین b12 ناشتا در ابتدا و پس از طبیعی شدن سطح tsh در نمونه ها اندازه گیری و مقایسه شد. یافتهها: سطح هموسیستئین در گروه مورد از mol/l 33/677/15 به mol/l 54/38/10 (001/0p<) و در گروه شاهد از mol/l 4/669/15 به mol/l 69/13 (03/0p=) کاهش یافت. اختلاف موجود در میانگین هموسیستئین در دو گروه پس از اتمام دوره درمان معنی دار بود (0165/0=p). نتیجهگیری: اگرچه در پی درمان، سطح هموسیستئین در هر دو گروه کاهش داشته، میزان این کاهش در گروه دریافت کننده لووتیروکسین و اسیدفولیک بیشتر بود. به نظر میرسد استفاده همزمان از اسید فولیک و لووتیروکسین بتواند آثار مخرب هموسیستئین را که در دوره های زمانی کوتاه نیز تظاهر می یابد، به صورت مؤثرتری کنترل نماید.